Ισχύει στον ΣΥΡΙΖΑ ό,τι στον τοτεμισμό: για να διώξει πραγματικές απειλές και
κακοδαιμονίες, χρειάζεται τη «μαγική σκέψη».
Σωστά καταγγέλλει κάθε μέχρι τώρα εξουσία ως αυταρχική, φαύλη και υπεύθυνη για τα δεινά μας, ζητεί όμως να εμπιστευτούμε μια δική του ως ριζικά διαφορετική! Παραβλέποντας ότι εκείνο που εμποδίζει οποιαδήποτε εξουσία να εξοκέλλει στον αυταρχισμό και στη φαυλότητα είναι ο αυστηρός έλεγχός της· όχι η αντικατάστασή της από μια νέα, άσπιλο και άμωμο, ούτε ο κατακερματισμός της σε αναρχοαυτόνομες κοινότητες, ειδυλλιακού και πρωτόγονου κομμουνισμού.
Φιλόσοφοι του τέλους του 19ου αιώνα, σαν τον Μαξ Μίλερ, ή εθνολόγοι των μέσων του 20ού, σαν τον Λεβί-Στρος, έδειξαν ότι, για τη μυθικοθρησκευτική σκέψη, όταν ακούμε ή βλέπουμε κάτι ερχόμαστε σε επαφή όχι μόνο με ένα ορατό, μα και με ένα αόρατο σύμπαν. Οτι πίσω από κάθε φαινόμενο δεν λειτουργεί μια αιτιότητα που διακριβώνεται με θεωρίες, μετρήσεις και πειράματα, αλλά ένα απόκρυφο σύμπαν, που εξευμενίζεται ή εξορκίζεται με μυστικές εκκλήσεις και καταδέσμους. Υποτίθεται, όμως, ότι η αριστερά και η μαρξιστική φιλοσοφία της έχουν στόχο να κατανοήσουν τον κόσμο, ώστε να τον αλλάξουν –όχι να τον ξεματιάσουν. Η περίφημη 11η θέση για τον Φόιερμπαχ, η οποία μεμφόταν τους φιλοσόφους επειδή «ερμηνεύουν τον κόσμο με διάφορους τρόπους», ενώ «εκείνο που έχει σημασία είναι να τον αλλάξουμε», μάλλον δεν εννοούσε ν’ αρχίσουμε τις αλλαγές, στα τυφλά, και ό,τι ήθελε προκύψει.
Ωστόσο, λίγο να ακούσει κανείς στελέχη ή οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ, μένει να απορεί με το πόσο εύκολα καταργούν κάθε διάκριση έλλογου και υπερβατικού. Με μια διεστραμμένα ρομαντική ή μια μεταμοντέρνα έφεση, μιλούν σαν να οι λέξεις κερδίζουν το νόημά τους την ώρα που εκφέρονται, μέσα στο συναισθηματικό μάγμα των αντιδράσεων που προκαλούν· χωρίς να μετρά η ετυμολογία τους ή ένα πλαίσιο λογικών επαγωγών.
#Μολονότι η κυβέρνηση προέκυψε από δύο εκλογικές αναμετρήσεις, τη χαρακτηρίζουν: «Χούντα, επειδή ασκεί αντιλαϊκή πολιτική και καταστέλλει με ΜΑΤ τις διαδηλώσεις»!
#Μολονότι η κρατική τηλεόραση απασχολεί δημοσιογράφους που δέχονται την ειδησεογραφία της ΑΥΓΗΣ ως πεμπτουσία εγκυρότητας, αποκαλούν «ΥΕΝΕΔ» τη ΝΕΤ, «γιατί υποστηρίζει κυβερνητικές θέσεις»!
#Και μολονότι δεν σπανίζουν οι αφορμές για να καταγγέλλει κανείς την κυβέρνηση ως ανάλγητη, όταν λ.χ. οι τιμές των καυσίμων αναγκάζουν πολύ κόσμο να τουρτουρίζει στα σπίτια του, προβαίνουν στην καταγγελία με τη διατύπωση: «η κυβέρνηση επιδιώκει να σκοτώσει ανθρώπους από το κρύο»!
Ετσι, όμως, κάθε αντικυβερνητική βία καθίσταται πράξη στοιχειώδους αυτοάμυνας κι ελάχιστη σημασία έχει, από εκεί και πέρα, τι διαστάσεις θα πάρει αυτή τη βία κι αν την ασκούν τρομοκράτες ή ερευνητές μιας «εναλλακτικής συλλογικότητας» και νέων «πηγών πολιτισμού»!
#Διότι αν ο όρος Χούντα, εκτός από στρατιωτική δικτατορία, σημαίνει εξίσου: κοινοβουλευτική σύνθεση που δεν μας αρέσει·
#Αν ο χαρακτηρισμός ΥΕΝΕΔ δεν υποδηλώνει μόνο κυβερνητικό φερέφωνο, αλλά και: κάθε ενημερωτικό μέσο που δεν προβάλλει αποκλειστικά τις θέσεις μας·
#Κι αν η βαριά αμέλεια ταυτίζεται με το προμελετημένο έγκλημα, τότε, πράγματι, αληθές γλωσσικό περιεχόμενο δεν υφίσταται και όλα είναι φαντασμαγορία του πνεύματος.
Η οποιαδήποτε εκφορά λόγου ισούται με ξόρκια που καλούν το σύμπαν ν’ ανταποκριθεί αναλόγως και δεν μένει, εν τέλει, παρά να προσδοκάμε τη θαυματουργική «χορήγηση του Είναι», όπως προτείνουν οι αποδομιστές, μετά τον Χάιντεγκερ, και από πάντα οι ιεροφάντες.
Αν αρχίσουμε όμως να εμπιστευόμαστε τα ξόρκια, τότε βρίσκω πιο πιθανό να πιάσουν εκείνα που θα επιτρέψουν στην παρούσα κυβέρνηση να μειώσει κάποτε την τερατώδη ανεργία και να μας βγάλει από την εξαθλίωση (όπως εξάλλου επιδιώκει και ο πρωθυπουργός, επικαλούμενος κάθε τόσο τη βοήθεια του Θεού), παρά εκείνα που θα μετατρέψουν αδημονούντες πλιατσικολόγους, αγράμματους αναρχοαυτόνομους και τη μαφία των καταλήψεων σε νομιμόφρονες «νοικοκυραίους»· νοικοκυραίους που ευπειθώς θα τηρούν τους δημοκρατικά ψηφισμένους νόμους, θα πληρώνουν τους φόρους τους και θα τρέφουν υψηλόφρονα σεβασμό προς κάθε αντιγνωμούντα. Οφείλω να παραδεχτώ, βέβαια, ότι το να υπολογίζεις ποια ξόρκια πιάνουν καλύτερα εντάσσεται στον ορθολογισμό της θεωρίας των πιθανοτήτων, όσο εντάσσεται και στη σολομωνική. Εδώ που φτάσαμε, όμως, το να αντιτίθεσαι στη δεισιδαιμονία μπορεί να αποδειχτεί γούρικο.
#Πηγή:
Του Πέτρου Μαρτινίδη:
Ο κ. Πέτρος Μαρτινίδης είναι καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ και συγγραφέας.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_02/02/2013_509958
Hμερομηνία δημοσίευσης: 02-02-13
#
Σωστά καταγγέλλει κάθε μέχρι τώρα εξουσία ως αυταρχική, φαύλη και υπεύθυνη για τα δεινά μας, ζητεί όμως να εμπιστευτούμε μια δική του ως ριζικά διαφορετική! Παραβλέποντας ότι εκείνο που εμποδίζει οποιαδήποτε εξουσία να εξοκέλλει στον αυταρχισμό και στη φαυλότητα είναι ο αυστηρός έλεγχός της· όχι η αντικατάστασή της από μια νέα, άσπιλο και άμωμο, ούτε ο κατακερματισμός της σε αναρχοαυτόνομες κοινότητες, ειδυλλιακού και πρωτόγονου κομμουνισμού.
Φιλόσοφοι του τέλους του 19ου αιώνα, σαν τον Μαξ Μίλερ, ή εθνολόγοι των μέσων του 20ού, σαν τον Λεβί-Στρος, έδειξαν ότι, για τη μυθικοθρησκευτική σκέψη, όταν ακούμε ή βλέπουμε κάτι ερχόμαστε σε επαφή όχι μόνο με ένα ορατό, μα και με ένα αόρατο σύμπαν. Οτι πίσω από κάθε φαινόμενο δεν λειτουργεί μια αιτιότητα που διακριβώνεται με θεωρίες, μετρήσεις και πειράματα, αλλά ένα απόκρυφο σύμπαν, που εξευμενίζεται ή εξορκίζεται με μυστικές εκκλήσεις και καταδέσμους. Υποτίθεται, όμως, ότι η αριστερά και η μαρξιστική φιλοσοφία της έχουν στόχο να κατανοήσουν τον κόσμο, ώστε να τον αλλάξουν –όχι να τον ξεματιάσουν. Η περίφημη 11η θέση για τον Φόιερμπαχ, η οποία μεμφόταν τους φιλοσόφους επειδή «ερμηνεύουν τον κόσμο με διάφορους τρόπους», ενώ «εκείνο που έχει σημασία είναι να τον αλλάξουμε», μάλλον δεν εννοούσε ν’ αρχίσουμε τις αλλαγές, στα τυφλά, και ό,τι ήθελε προκύψει.
Ωστόσο, λίγο να ακούσει κανείς στελέχη ή οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ, μένει να απορεί με το πόσο εύκολα καταργούν κάθε διάκριση έλλογου και υπερβατικού. Με μια διεστραμμένα ρομαντική ή μια μεταμοντέρνα έφεση, μιλούν σαν να οι λέξεις κερδίζουν το νόημά τους την ώρα που εκφέρονται, μέσα στο συναισθηματικό μάγμα των αντιδράσεων που προκαλούν· χωρίς να μετρά η ετυμολογία τους ή ένα πλαίσιο λογικών επαγωγών.
#Μολονότι η κυβέρνηση προέκυψε από δύο εκλογικές αναμετρήσεις, τη χαρακτηρίζουν: «Χούντα, επειδή ασκεί αντιλαϊκή πολιτική και καταστέλλει με ΜΑΤ τις διαδηλώσεις»!
#Μολονότι η κρατική τηλεόραση απασχολεί δημοσιογράφους που δέχονται την ειδησεογραφία της ΑΥΓΗΣ ως πεμπτουσία εγκυρότητας, αποκαλούν «ΥΕΝΕΔ» τη ΝΕΤ, «γιατί υποστηρίζει κυβερνητικές θέσεις»!
#Και μολονότι δεν σπανίζουν οι αφορμές για να καταγγέλλει κανείς την κυβέρνηση ως ανάλγητη, όταν λ.χ. οι τιμές των καυσίμων αναγκάζουν πολύ κόσμο να τουρτουρίζει στα σπίτια του, προβαίνουν στην καταγγελία με τη διατύπωση: «η κυβέρνηση επιδιώκει να σκοτώσει ανθρώπους από το κρύο»!
Ετσι, όμως, κάθε αντικυβερνητική βία καθίσταται πράξη στοιχειώδους αυτοάμυνας κι ελάχιστη σημασία έχει, από εκεί και πέρα, τι διαστάσεις θα πάρει αυτή τη βία κι αν την ασκούν τρομοκράτες ή ερευνητές μιας «εναλλακτικής συλλογικότητας» και νέων «πηγών πολιτισμού»!
#Διότι αν ο όρος Χούντα, εκτός από στρατιωτική δικτατορία, σημαίνει εξίσου: κοινοβουλευτική σύνθεση που δεν μας αρέσει·
#Αν ο χαρακτηρισμός ΥΕΝΕΔ δεν υποδηλώνει μόνο κυβερνητικό φερέφωνο, αλλά και: κάθε ενημερωτικό μέσο που δεν προβάλλει αποκλειστικά τις θέσεις μας·
#Κι αν η βαριά αμέλεια ταυτίζεται με το προμελετημένο έγκλημα, τότε, πράγματι, αληθές γλωσσικό περιεχόμενο δεν υφίσταται και όλα είναι φαντασμαγορία του πνεύματος.
Η οποιαδήποτε εκφορά λόγου ισούται με ξόρκια που καλούν το σύμπαν ν’ ανταποκριθεί αναλόγως και δεν μένει, εν τέλει, παρά να προσδοκάμε τη θαυματουργική «χορήγηση του Είναι», όπως προτείνουν οι αποδομιστές, μετά τον Χάιντεγκερ, και από πάντα οι ιεροφάντες.
Αν αρχίσουμε όμως να εμπιστευόμαστε τα ξόρκια, τότε βρίσκω πιο πιθανό να πιάσουν εκείνα που θα επιτρέψουν στην παρούσα κυβέρνηση να μειώσει κάποτε την τερατώδη ανεργία και να μας βγάλει από την εξαθλίωση (όπως εξάλλου επιδιώκει και ο πρωθυπουργός, επικαλούμενος κάθε τόσο τη βοήθεια του Θεού), παρά εκείνα που θα μετατρέψουν αδημονούντες πλιατσικολόγους, αγράμματους αναρχοαυτόνομους και τη μαφία των καταλήψεων σε νομιμόφρονες «νοικοκυραίους»· νοικοκυραίους που ευπειθώς θα τηρούν τους δημοκρατικά ψηφισμένους νόμους, θα πληρώνουν τους φόρους τους και θα τρέφουν υψηλόφρονα σεβασμό προς κάθε αντιγνωμούντα. Οφείλω να παραδεχτώ, βέβαια, ότι το να υπολογίζεις ποια ξόρκια πιάνουν καλύτερα εντάσσεται στον ορθολογισμό της θεωρίας των πιθανοτήτων, όσο εντάσσεται και στη σολομωνική. Εδώ που φτάσαμε, όμως, το να αντιτίθεσαι στη δεισιδαιμονία μπορεί να αποδειχτεί γούρικο.
#Πηγή:
Του Πέτρου Μαρτινίδη:
Ο κ. Πέτρος Μαρτινίδης είναι καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ και συγγραφέας.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_02/02/2013_509958
Hμερομηνία δημοσίευσης: 02-02-13
#
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου