#

#Πηγή:
Δημοσιεύθηκε: 21/05/2012
http://ratiovincit.com/2012/05/21/%ce%b5%cf%80%ce%b1%cf%87%ce%b8%ce%ad%cf%82-%cf%87%cf%81%ce%ad%ce%bf%cf%82/
#

#
#
Στο διεθνές δημόσιο δίκαιο υπάρχει η θεωρία του απεχθούς χρέους (odious debt), την οποία έχουν επικαλεσθεί ορισμένες φορές νομικοί, κυρίως με αλλαγές καθεστώτος. Η διατύπωση της θεωρίας αυτής έγινε το 1927 από τον ρώσο νομομαθή Alexander Sack (1890-1955).
« Όταν συναφθεί ένα δάνειο, όχι για να ωφεληθεί ο λαός μιας χώρας, αλλά για να ενισχυθεί ένα αυταρχικό καθεστώς, για να μπορεί πιο εύκολα να αντιμετωπίσει μια εξέγερση, το χρέος αυτό είναι απεχθές. Δεν δεσμεύει το έθνος. Είναι χρέος του καθεστώτος, όχι του έθνους και ακυρώνεται με την πτώση του καθεστώτος… Απεχθή χρέη που συνάπτονται για σκοπούς οι οποίοι είναι αντίθετοι στα συμφέροντα και τις ανάγκες ενός έθνους και οι δανειοδότες το γνωρίζουν, δεν είναι δεσμευτικά για το έθνος όταν κατορθώσει να απαλλαγεί από την κυβέρνηση που τα σύναψε και τα υπέγραψε… Η πράξη της δανειοδότησης ήταν εχθρική προς το λαό και δεν μπορούν οι δανειοδότες που ενέργησαν έτσι, να περιμένουν ότι ένα έθνος που έχει απαλλαγεί από το δεσποτικό καθεστώς θα αναλάβει να ξεπληρώσει τα χρέη αυτά που δεν είναι παρά προσωπικά χρέη του ηγεμόνα ».
Μ’ άλλα λόγια, απεχθές χρέος είναι εκείνο που δημιουργείται από ένα τυραννικό καθεστώς, για αντιλαϊκούς σκοπούς, με δανειοδότες που είναι απόλυτα ενήμεροι για τον αήθη χαρακτήρα όλης της συναλλαγής. Υπάρχει δόλος μοιρασμένος, εκμετάλλευση και απόλυτη έλλειψη ήθους στη συναλλαγή. Αυτά είναι τα συστατικά στοιχεία του «απεχθούς χρέους».
Το λήμμα παράγεται από το «έχθος»- δηλαδή το μίσος. Το χρέος κρίνεται μισητό, για τους λόγους που αναφέρθηκαν πιο πάνω.
Εντελώς άλλη είναι η ετυμολογία του λήμματος «επαχθές» που παράγεται από το άχθος, δηλαδή το βαρύ φορτίο.
Δεν υπάρχει θεωρία ή αρχή που να ακυρώνει χρέος επειδή λογίζεται δυσβάστακτο. Δηλαδή, δεν υπάρχει θεωρία ή αρχή του «επαχθούς χρέους». Μπορεί, βέβαια, ένα χρέος που είναι επαχθές, να κηρυχθεί από τους οφειλέτες απεχθές, με τον ισχυρισμό ότι έγινε ενάντια στα συμφέροντά τους, ότι οι δανειοδότες συνωμότησαν με τους υπογράψαντες το χρέος πίσω από τις πλάτες του λαού.
Τότε, όμως, το βάρος της απόδειξης αυτού του ισχυρισμού το έχει εκείνος που τον προβάλλει.
Πράγμα δύσκολο, αν όχι αδύνατον όταν έχουμε να κάνουμε με νόμιμες, εκλεγμένες, δημοκρατικές κυβερνήσεις.
Μόνο ως δυνατότητα εσωτερικής προπαγάνδας μπορεί να σταθεί η εξίσωση απεχθούς/επαχθούς χρέους, όχι με όπλο τη λογική, αλλά την παρετυμολογία.
του Δημήτρη Δημητράκου
Δημοσιεύθηκε: 21/05/2012
http://ratiovincit.com/2012/05/21/%ce%b5%cf%80%ce%b1%cf%87%ce%b8%ce%ad%cf%82-%cf%87%cf%81%ce%ad%ce%bf%cf%82/
#
#
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου