Φωτογραφίζοντας τους φτερωτούς Αθηναίους
Αν θέλει κανείς να «διαβάσει» τη ζωή στην Αθήνα μπορεί να το κάνει με πολλούς τρόπους. Οταν άρχισα να βλέπω, λίγο-λίγο, στο facebook τις φωτογραφίες των πουλιών της Αθήνας που ανέβαζε η Κική Μπίρταχα, στην αρχή νόμιζα ότι είχαν προέλευση από διάφορα μέρη του κόσμου. Οταν συνειδητοποίησα ότι αυτά τα φτερωτά πλάσματα ήταν «συμπολίτες» μου και ότι ήταν το ίδιο Αθηναίοι όπως εγώ, τότε αναρωτήθηκα. Γιατί κάποιος θέλει να τα δει αυτά τα πτηνά της Αθήνας και κάποιοι, οι περισσότεροι, τα αγνοούν;
«Πάντα αγαπούσα τα πουλιά και μου άρεσε να τα παρατηρώ. Φωτογραφίζω πουλιά μόλις από το τέλος του 2010. Στην αρχή φωτογράφιζα τα πουλιά που έρχονταν στη βεράντα μου (βάζω ψίχουλα και λίγους σπόρους) και στα απέναντι δέντρα. Πολύ δειλά για να μην τα τρομάξω και με μικρή φωτογραφική μηχανή τσέπης» λέει η Κική Μπίρταχα, η οποία είναι αρχαιολόγος (επιστημονική συνεργάτις των ανασκαφών Ακρωτηρίου Θήρας) και επιμελήτρια εκδόσεων. «Αυτή τη φωτογραφική μηχανή έπαιρνα μαζί μου στις καθημερινές μου διαδρομές στο κέντρο της Αθήνας και φωτογράφιζα τα πουλιά που έβλεπα στα πάρκα και στις πλατείες.
Νιώθω ότι τα πουλιά έχουν μια παράλληλη με μας ζωή μέσα στην πόλη, προσαρμοσμένα στο αστικό περιβάλλον.
Δεν μιλώ για τα περιστέρια, τις δεκαοχτούρες, τα σπουργίτια και τις καρακάξες, αλλά και για... τους σπίνους, τα κοτσύφια, τους κοκκινολαίμηδες, τις καρδερίνες, τις σουσουράδες, τους καρβουνιάρηδες, τα ψαρόνια, τα χελιδόνια, τους τσαλαπετεινούς κ.ά., που τα βλέπεις να ψάχνουν στο γρασίδι για τροφή, να τρώνε τους καρπούς στα δέντρα, να πίνουν νερό, να ταΐζουν τα μικρά τους, να πετούν σε σχηματισμούς, μόνιμοι κάτοικοι ή επισκέπτες στην πόλη ανάλογα την εποχή και τις κλιματολογικές συνθήκες».
Η Κική Μπίρταχα δεν αξιώνει για τον εαυτό της τίτλο εξειδικευμένου φωτογράφου για πτηνά, αλλά η ευαισθησία, η καλαισθησία, η φυσική περιέργεια (που όλο και σπανίζει) και η αγάπη της έδωσαν μοναδικότητα σε αυτό που κάνει. Εγινε, σταδιακά, ένας καθημερινός ανταποκριτής για τον κόσμο των φτερωτών Αθηναίων. Σταδιακά, εξοπλισμένη πλέον με μεγαλύτερη μηχανή και φακό με zoom 55 - 250 mm, έμαθε τα στέκια και τις συνήθειές τους και έμαθε να τα προσεγγίζει χωρίς να τα τρομάζει.
«Μόλις γύριζα στο σπίτι ένα βιβλίο - οδηγός με βοηθούσε να ταυτίζω τα είδη», λέει. «Φωτογραφίες πουλιών ανέβαζα στο facebook και έβλεπα ότι αρέσουν και σιγά σιγά δημιουργήθηκε ένα πλέγμα επικοινωνίας με ανθρώπους που δεν γνώριζα και έκαναν αίτημα φιλίας γι’ αυτές τις εικόνες». Εχει, πλέον, συγκεντρώσει περισσότερες από 20.000 λήψεις για τα πουλιά της Αθήνας. «Θα ήθελα μέρος του να αξιοποιηθεί και να γίνει γνωστό με τη μορφή έκθεσης ή και έκδοσης, κυρίως για τα παιδιά, για να μεταδοθεί η αγάπη για τα πουλιά, που σε άλλες πόλεις είναι έμπρακτη και φανερή (π.χ. ταΐστρες πουλιών σε πάρκα) και από την άλλη για να ευαισθητοποιηθεί το βλέμμα περισσότερων ανθρώπων στα μικρά και στα τυχαία συμβάντα της φύσης μέσα στο αστικό περιβάλλον».
#
Του Νίκου Βατόπουλου, Καθημερινή, 06.10.2012
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_06/10/2012_497728
#
Αν θέλει κανείς να «διαβάσει» τη ζωή στην Αθήνα μπορεί να το κάνει με πολλούς τρόπους. Οταν άρχισα να βλέπω, λίγο-λίγο, στο facebook τις φωτογραφίες των πουλιών της Αθήνας που ανέβαζε η Κική Μπίρταχα, στην αρχή νόμιζα ότι είχαν προέλευση από διάφορα μέρη του κόσμου. Οταν συνειδητοποίησα ότι αυτά τα φτερωτά πλάσματα ήταν «συμπολίτες» μου και ότι ήταν το ίδιο Αθηναίοι όπως εγώ, τότε αναρωτήθηκα. Γιατί κάποιος θέλει να τα δει αυτά τα πτηνά της Αθήνας και κάποιοι, οι περισσότεροι, τα αγνοούν;
«Πάντα αγαπούσα τα πουλιά και μου άρεσε να τα παρατηρώ. Φωτογραφίζω πουλιά μόλις από το τέλος του 2010. Στην αρχή φωτογράφιζα τα πουλιά που έρχονταν στη βεράντα μου (βάζω ψίχουλα και λίγους σπόρους) και στα απέναντι δέντρα. Πολύ δειλά για να μην τα τρομάξω και με μικρή φωτογραφική μηχανή τσέπης» λέει η Κική Μπίρταχα, η οποία είναι αρχαιολόγος (επιστημονική συνεργάτις των ανασκαφών Ακρωτηρίου Θήρας) και επιμελήτρια εκδόσεων. «Αυτή τη φωτογραφική μηχανή έπαιρνα μαζί μου στις καθημερινές μου διαδρομές στο κέντρο της Αθήνας και φωτογράφιζα τα πουλιά που έβλεπα στα πάρκα και στις πλατείες.
Νιώθω ότι τα πουλιά έχουν μια παράλληλη με μας ζωή μέσα στην πόλη, προσαρμοσμένα στο αστικό περιβάλλον.
Δεν μιλώ για τα περιστέρια, τις δεκαοχτούρες, τα σπουργίτια και τις καρακάξες, αλλά και για... τους σπίνους, τα κοτσύφια, τους κοκκινολαίμηδες, τις καρδερίνες, τις σουσουράδες, τους καρβουνιάρηδες, τα ψαρόνια, τα χελιδόνια, τους τσαλαπετεινούς κ.ά., που τα βλέπεις να ψάχνουν στο γρασίδι για τροφή, να τρώνε τους καρπούς στα δέντρα, να πίνουν νερό, να ταΐζουν τα μικρά τους, να πετούν σε σχηματισμούς, μόνιμοι κάτοικοι ή επισκέπτες στην πόλη ανάλογα την εποχή και τις κλιματολογικές συνθήκες».
Η Κική Μπίρταχα δεν αξιώνει για τον εαυτό της τίτλο εξειδικευμένου φωτογράφου για πτηνά, αλλά η ευαισθησία, η καλαισθησία, η φυσική περιέργεια (που όλο και σπανίζει) και η αγάπη της έδωσαν μοναδικότητα σε αυτό που κάνει. Εγινε, σταδιακά, ένας καθημερινός ανταποκριτής για τον κόσμο των φτερωτών Αθηναίων. Σταδιακά, εξοπλισμένη πλέον με μεγαλύτερη μηχανή και φακό με zoom 55 - 250 mm, έμαθε τα στέκια και τις συνήθειές τους και έμαθε να τα προσεγγίζει χωρίς να τα τρομάζει.
«Μόλις γύριζα στο σπίτι ένα βιβλίο - οδηγός με βοηθούσε να ταυτίζω τα είδη», λέει. «Φωτογραφίες πουλιών ανέβαζα στο facebook και έβλεπα ότι αρέσουν και σιγά σιγά δημιουργήθηκε ένα πλέγμα επικοινωνίας με ανθρώπους που δεν γνώριζα και έκαναν αίτημα φιλίας γι’ αυτές τις εικόνες». Εχει, πλέον, συγκεντρώσει περισσότερες από 20.000 λήψεις για τα πουλιά της Αθήνας. «Θα ήθελα μέρος του να αξιοποιηθεί και να γίνει γνωστό με τη μορφή έκθεσης ή και έκδοσης, κυρίως για τα παιδιά, για να μεταδοθεί η αγάπη για τα πουλιά, που σε άλλες πόλεις είναι έμπρακτη και φανερή (π.χ. ταΐστρες πουλιών σε πάρκα) και από την άλλη για να ευαισθητοποιηθεί το βλέμμα περισσότερων ανθρώπων στα μικρά και στα τυχαία συμβάντα της φύσης μέσα στο αστικό περιβάλλον».
#
Του Νίκου Βατόπουλου, Καθημερινή, 06.10.2012
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_06/10/2012_497728
#
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου