Αντιμέτωπη με τον "γρίφο Berlusconi" η Ευρωζώνη [Του Κώστα Ράπτη]

Ο γνωστός για το καυστικό του χιούμορ κορυφαίος Ιταλός σκιτσογράφος Francesco Tullio Altan είχε αποδώσει προ εβδομάδων επακριβώς την κατάσταση στην Ιταλία και την ευρωζώνη με έναν υποθετικό διάλογο μεταξύ πατρός και τέκνου: “-Μπαμπά, θέλω πιπί. -Κρατήσου μέχρι τις γερμανικές εκλογές!”...

Οι γερμανικές εκλογές παρήλθαν, χωρίς αυτό να σημάνει και το τέλος της αναμονής, τουλάχιστον για το δίμηνο που αναμένεται να διαρκέσουν οι διαδικασίες συγκρότησης νέου κυβερνητικού συνασπισμού στο Βερολίνο.

Όμως, η Ιταλία... δεν κρατιέται άλλο. Και σίγουρα δεν κρατιέται ο Silvio Berlusconi, o οποίος για τα 77α γενέθλιά του την Κυριακή έκανε στον εαυτό του και στη χώρα ένα εντυπωσιακό δώρο: μια κυβερνητική κρίση μόλις επτά μήνες μετά τον σχηματισμό του συνασπισμού Letta.

Αντιδρώντας, όπως ανέφερε, στην άκαπρη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου την Παρασκευή, η οποία είχε ως στόχο την εξεύρεση δημοσιονομικών ισοδυνάμων στην προγραμματισμένη αύξηση του ΦΠΑ από το 21% στο 22%, ο Καβαλιέρε ζήτησε και πέτυχε την παραίτηση των πέντε προερχόμενων από την κεντροδεξιά υπουργών της κυβέρνησης Letta – μολονότι οι περισσότεροι εξ αυτών εξέφρασαν τη διαφωνία τους με την κίνηση αυτή και το γεγονός ότι δεν υπήρξε προηγούμενη διαβούλευση στο εσωτερικό της παράταξης.

Στην πραγματικότητα, η σύγκρουση είχε προδιαγραφεί από τις προηγούμενες ημέρες, με την μαζική εκ των προτέρων υποβολή παραίτησης των βουλευτών και γερουσιαστών της κεντροδεξιάς, σε περίπτωση που η αρμόδια επιτροπή της Γερουσίας εισηγηθεί στις 4 Οκτωβρίου προς την Ολομέλεια την αποπομπή του Berlusconi από το Σώμα λόγω της αμετάκλητης καταδίκης του το καλοκαίρι για φορολογική απάτη στην υπόθεση Mediaset. Μέχρι τώρα, οι Letta και Napolitano αρνήθηκαν να επινοήσουν έναν τρόπο ομαλής εξόδου του Καβαλιέρε από το προσκήνιο (όπως ήταν ο άρρητος όρος της συμφωνίας σχηματισμού κυβέρνησης την άνοιξη), λ.χ. με την επίκληση της μη αναδρομικής εφαρμογής του νόμου περί αποπομπής από το κοινοβούλιο λόγω τέλεσης προγενέστερων αδικημάτων.

Οι εξελίξεις πάντως υποχρέωσαν τον κεντροδεξιό πρωθυπουργό να εγκαταλείψει τους χαμηλούς τόνους που μέχρι τώρα υιοθετούσε (για το καλό της συγκυβέρνησης) και να καταγγείλει το “παραλήρημα” Berlusconi. Σε συνάντηση του την Κυριακή στο Κυρηνάλιο με τον πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας Giorgio Napolitano κατέστησε σαφές ότι εναπόκειται στο Κοινοβούλιο η επίλυση της κρίσης και για αυτό θα επιδιώξει (πιθανότατα την Τετάρτη) την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης από την Γερουσία, όπου δεν διαθέτει εγγυημένη πλειοψηφία, και τη Βουλή.

Από την πλευρά του, ο 88χρονος Napolitano, ο οποίος συγκατατέθηκε φέτος στην επανεκλογή του μόνο και μόνο για να εξασφαλίσει την επιβίωση της κυβέρνησης Letta, έχει κάθε λόγο να αισθάνεται εξαπατημένος και διαμηνύει ότι θα εξαντλήσει κάθε δυνατότητα που του προσφέρεται ώστε να αποτραπεί η διενέργεια νέων εκλογών.

Η λέξη “caos” (χάος) κυριαρχεί στους τίτλους των ιταλικών εφημερίδων, καθώς κλονίζεται όχι μόνο η παράδοξη συγκυβέρνηση Letta, αλλά και η ίδια η συνοχή της κεντροδεξιάς, με πολλά από τα στελέχη της να εκφράζουν αντιρρήσεις με τις επιλογές Berlusconi και να επισημαίνουν τον κίνδυνο διολίσθησης της παράταξης στον “εξτρεμισμό”.

Τα βλέμματα στρέφονται συνεπώς στην συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας της παράταξης Berlusconi το απόγευμα της Δευτέρας, αν και θεωρείται πιθανό να έχουν κλέψει έως τότε την παράσταση οι αντιδράσεις των αγορών. Το spread των ιταλικών ομολόγων έχει ήδη φθάσει στις 288 μ.β., επαναφέροντας στη μνήμη τον “εφιάλτη” του Νοεμβρίου 2011, οπότε ο Mario Draghi έδειξε την πόρτα της εξόδου στον Berlusconi – σε μία συγκυρία κατά την οποία, όπως μαθαίνουμε εκ των υστέρων από το βιβλίο του Lorenzo Bini-Smaghi (μέλους, τότε, του Εκτελεστικού της ΕΚΤ) ο Καβαλιέρε είχε αρχίσει να διακινεί στους ομολόγους του την ιδέα της εξόδου από την ευρωζώνη, ως λύση στα δεινά της Ιταλίας.

Για τους Letta και Napolitano ζητούμενο είναι η διαμόρφωση μιας νέας πλειοψηφίας στη Γερουσία (είτε με τη στήριξη διαφωνούντων γερουσιαστών της κεντροδεξιάς, είτε με την ανοχή του Κινήματος Πέντε Αστέρων” του Beppe Grillo), ώστε να αποφευχθεί το “ατύχημα” μιας προσφυγής στις κάλπες τον Οκτώβριο, που άλλωστε δεν προοιωνίζεται απεμπλοκή, όσο η χώρα διαθέτει έναν δυσλειτουργικό εκλογικό νόμο και τρεις περίπου ισοδύναμες παρατάξεις με ποσοστά άνω του 20%.

Ο Berlusconi πάλι προβάλλει την προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία ως την καταλληλότερη λύση και δηλώνει ότι ο φόβος της ακυβερνησίας αποτελεί “εξαπάτηση” (imbroglio), όσο και η άνοδος των spread.

Στην πραγματικότητα, οι δύο πλευρές “διαλέγονται” επιλέγοντας διαφορετικό θέμα συζήτησης η καθεμία: ο Berlusconi κάνει λόγο για “κυβέρνηση φοροεπιδρομών” (μιλώντας στην καρδιά της μικρομεσαίας εκλογικής του βάσης) και για αθέτηση υποσχέσεων – οι αντίπαλοί του για απέλπιδα προσπάθεια να διαπραγματευθεί το προσωπικό του μέλλον “τζογάροντας” με την τύχη της χώρας.

Σε κάθε περίπτωση, αν μπορούμε να πούμε ότι η σύλληψη της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής κινείται προς την σταθεροποίηση του πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα, κατευνάζοντας έναν μεγάλο φόβο των Βρυξελλών και του Βερολίνου, το ξέσπασμα της κυβερνητικής κρίσης στην τρίτη οικονομία της ευρωζώνης το ίδιο Σαββατοκύριακο, υπενθυμίζει το αδύνατο της ομοιόμορφης επιβολής της απαιτούμενης “νηνεμίας” σε όλο τον χώρο της νομισματικής ένωσης. Τα “ατυχήματα” παραμονεύουν διαρκώς σε μιαν ευρωζώνη που κινείται με τις διαφορετικές χρονικότητες 17 διαφορετικών κρατών-μελών.

Πηγή:www.capital.gr

#Πηγή:
Αντιμέτωπη με τον "γρίφο Berlusconi" η Ευρωζώνη [Του Κώστα Ράπτη]
http://www.capital.gr/News.asp?id=1880012

Δευτέρα, 30 Σεπτεμβρίου 2013 - 10:32

Πηγή:www.capital.gr

#