Οι... «αντιναζί» της Χρυσής Αυγής, Του Πάσχου Μανδραβέλη

Από μία άποψη είναι θετικό το γεγονός ότι όλα τα πρωτοκλασάτα στελέχη της Χρυσής Αυγής αρνήθηκαν κάθε σχέση με τον ναζισμό. Σύμφωνοι! Ψέματα έλεγαν, όπως ψεύδονταν όταν ισχυρίζονταν ότι δεν έχουν καμιά σχέση με τον Γ. Ρουπακιά, ο οποίος ομολόγησε τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Αλλά αποτελεί μία έστω μικρή ηθική νίκη για τη Δημοκρατία, όταν άνθρωποι που χαιρετούν ναζιστικά, έχουν τη σβάστικα δερματοστιγμένη στο μπράτσο τους να ντρέπονται να δηλώσουν ναζιστές.

Μεγαλύτερη ίσως νίκη για τη Δημοκρατία αποτελεί το γεγονός ότι τραμπούκοι σαν τον Ηλία Κασιδιάρη μόλις αντιμετώπισαν την ισχύ του νόμου άρχισαν να κλαψουρίζουν ότι δεν είναι καν ρατσιστές, άσχετα αν η (ελέω οικογενειοκρατίας) αρχηγός του Ελένη Ζαρούλια αποκάλεσε συνανθρώπους μας «υπάνθρωπους». Και είναι να γελάει κανείς με τον εθνικισμό του Χρήστου Παππά, όταν ανακαλύπτουμε ότι «κοσμούσε» το σπίτι του με αναμνηστικά του Μουσολίνι και του Χίτλερ, εκείνων δηλαδή που πριν από εξήντα χρόνια σφαγίαζαν τον ελληνικό πληθυσμό, και εκατομμύρια άλλους σε ολόκληρο τον κόσμο.

Αν αποκαλύπτει κάτι η επιχείρηση της τελευταίας εβδομάδας δεν είναι μόνο τα πολλά ψέματα που τα στελέχη της Χρυσής Αυγής ανερυθρίαστα λένε. Είναι η δειλία και η ψευτομαγκιά τους. Εκαναν τσαμπουκάδες μόνο εκεί κι όσο τους έπαιρνε· σε μετανάστες (κυρίως) και στο σκοτάδι (συνήθως).

Οποτε υπήρχαν καταγγελίες για τη δράση τους ξεχνούσαν τις προεκλογικές τους υποσχέσεις να «καθαρίσουν τις γειτονιές» και ψεύδονταν ότι οι δράστες με τα στειλιάρια δεν είχαν καμιά σχέση με την οργάνωση· όπως ακριβώς έκαναν με τον καθ’ ομολογίαν θύτη του Παύλου Φύσσα και θύμα της Χρυσής Αυγής Γ. Ρουπακιά.

Αποδεικνύεται, επίσης, ότι η νόμιμη αντιμετώπιση της ναζιστικής παθογένειας δεν έχει απλώς κατασταλτικά αποτελέσματα. Την αποκαλύπτει στα μάτια των πολιτών, όπως ακριβώς είναι.

Ενας εσμός νταήδων που γρονθοκοπούν γυναίκες, κλωτσούν οπερατέρ, κυκλοφορούν με στρατιωτικό βήμα, παίζουν τους Σπαρτιάτες στην παραλία, κάνουν γελοία σόου με δαυλούς τη νύχτα, μα σαν αντικρίσουν τους δικαστές φέρονται όπως έγραψε και ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου:

«Τώρα κλαίει κι οδύρεται, μαζεύεται κουβάρι //

μήπως τους κρύους δικαστές μπορέσει να τουμπάρει //

αχ μη καλοί μου άνθρωποι, εγώ δεν είμαι γάτος //

εγώ είμαι ένας άνθρωπος με αισθήματα γεμάτος»

αντιρατσιστής και αντιναζί, θα προσθέταμε εμείς...

#Πηγή:
Οι... «αντιναζί» της Χρυσής Αυγής, Του Πάσχου Μανδραβέλη

Από τη Guardian (Επιμέλεια: Λένα Φουτσιτζή) «Η Wall Street μέθυσε» ήταν η χαρακτηριστικά διεισδυτική ματιά του George W Bush για τα κύρια αίτια της αναδυόμενης οικονομικής κρίσης τον Ιούλιο του 2008. Δύο χρόνια αργότερα, ο διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας, Mervyn King, εξήγησε σε ομιλία που έδωσε στο Mansion House ότι «ο ρόλος μια κεντρικής τράπεζας στη νομισματική πολιτική είναι να κρύψει το μπολ με το παντς ακριβώς την ώρα που ξεκινάει το πάρτι» (κάτι που παραδέχτηκε ότι δε συνέβη). Αλλά ίσως κατηγορήθηκε η λάθος ουσία. Ο αμφιλεγόμενος πρώην βαρόνος ναρκωτικών David Nutt είπε αυτό το Σαββατοκύριακο στους Sunday Times ότι η χρήση κοκαΐνης από τους τραπεζίτες με την «κουλτούρα του ενθουσιασμού και της ώθησης για περισσότερα και όλο και περισσότερα... μας έμπλεξαν σε αυτό το φοβερό χάος». Τείνω να συμφωνήσω. Η κοκαΐνη (όπως με έχουν αξιόπιστα πληροφορήσει) είναι ένα ναρκωτικό που οδηγεί σε έντονες περιόδους υπερβολικού ενθουσιασμού και ο χρήστης έχει μια τάση να μιλάει ιδιαίτερα πειστικά για πράγματα για τα οποία δεν ξέρει τίποτα. Όλοι δέχονται ότι η πιστωτική φούσκα που έσκασε στα μέσα της δεκαετίας του 2000-2010 ήταν ένα άμεσο αποτέλεσμα αυτού που ο πρώην διευθυντής της US Federal Reserve, Alan Greenspan, χαρακτήρισε ως «παράλογη ευφορία». Θα μπορούσε επίσης να υποστηριχθεί ότι οι χρηματιστές θα ήταν σε θέση να πουλήσουν καλύτερα εξωφρενικά περίπλοκα χρηματοοικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής μετά τη λήψη ναρκωτικών που δίνουν μεγάλη ώθηση στην αυτοπεποίθηση, όπως είναι η κοκαΐνη. Επιπλέον, μόνο καραγκιόζηδες παραφουσκωμένοι με κοκαΐνη θα αγόραζαν ενυπόθηκους τίτλους ξοδεύοντας δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ ήταν ξεκάθαρα καταδικασμένοι να εκραγούν το δευτερόλεπτο που θα σταματούσε η ανάπτυξη του κλάδου των ακινήτων. Σίγουρα είδα αρκετές μύτες να τρέχουν και πολλά σαγόνια να σφίγγονται στα μπαρ του City κάθε Πέμπτη βράδυ. Επίσης έχω ακούσει άφθονες ασυναρτησίες γεμάτες αυτοπεποίθηση από αγόρια όλο θράσος κατά τη διάρκεια της δωδεκαετούς μου καριέρας στα τραπεζικά. Υπήρχαν πολλές ιστορίες για τους μεγάλους παίκτες στη Νέα Υόρκη που έκαναν μια γραμμή το βράδυ – ή και δέκα. Λέγεται ότι το γραφείο του Bernie Madoff ήταν γνωστό και ως «ο Βόρειος Πόλος» από τις τεράστιες ποσότητες «χιονιού» που υπήρχαν εκεί και οι περισσότεροι τραπεζίτες είχαν επίγνωση των δημοσιευμένων ισχυρισμών ότι ο Jimmy Cayne (πρώην Διευθύνων Σύμβουλος της Bear Steams) είχε μαζί του ένα μπουκαλάκι γεμάτο με κοκαΐνη. Ο Dr Chris Luke από το Cork University Hospital της Ιρλανδίας, έχει μελετήσει τις επιπτώσεις της κοκαΐνης στους τραπεζίτες και έχει δηλώσει ότι «εξέχουσες προσωπικότητες σε οικονομικούς και πολιτικούς κύκλους παίρνουν παράλογες αποφάσεις ως αποτέλεσμα της μεγαλομανίας που προήλθε από τη χρήση κοκαΐνης». Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «διάφοροι άνθρωποι πήραν τρελές αποφάσεις πιστεύοντας ότι έχουν δίκιο 110%... οι οποίες μας οδήγησαν στο σημερινό χάος». Η απληστία, ο εγωισμός, η άγνοια και η σκληρότητα σίγουρα έπαιξαν επίσης το ρόλο τους βέβαια, αλλά νομίζω ότι θα ήταν αφελές να μην δει κανείς το ρόλο που έπαιξε αυτό το ναρκωτικό στη δημιουργία της φούσκας. Η νοοτροπία της αγέλης, που ευδοκιμεί σε περιόδους αβεβαιότητας, εξηγείται σίγουρα καλύτερα όταν συμπεριληφθεί και ο παράγοντας της ανασφάλειας και της μειωμένης οξυδέρκειας που συμβαδίζουν με την εξάρτηση από την κοκαΐνη. Είμαι στην ευχάριστη θέση να πω ότι υπάρχει ένα αίσιο τέλος σ' αυτή τη θλιβερή ιστορία: οι πρώην πελάτες και συνάδελφοι που δουλεύουν ακόμα στο Square Mile μου λένε ότι πολλά αγόρια του City πλέον φοβούνται τη σκόνη από τη Βολιβία. Αυτό ίσως να σημαίνει ότι οι τραπεζίτες διασκεδάζουν λιγότερο, αλλά σίγουρα αυτό μπορεί να οδηγήσει μόνο σε ένα πιο συγκρατημένο και συνετό χρηματοπιστωτικό σύστημα Πηγή: www.lifo.gr

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_05/10/2013_521747
Σάββατο, 5 Oκτωβρίου 2013
#