Είναι με διαφορά μια από τις πιο αστείες θεωρίες που έχω διαβάσει,
σχετικά με το πως μπορούμε να συνεχίσουμε να πληρώνουμε συντάξεις.
Όπως ανέφερε χθεσινό δημοσίευμα του Capital.gr, η χώρα μας αναζητά κοινοτικό χρήμα προκείμενου να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για μεγάλα δημόσια έργα, με απώτερο σκοπό να πληρώνουν εισφορές αυτοί οι εργαζόμενοι, με στόχο να μπουν λεφτά στα ταμεία του ΙΚΑ για να μπορεί να πληρώσει συντάξεις.
Η θεωρία κάνει λόγο ότι αν ξεκινήσουν αυτά τα μεγάλα έργα (αυτό που λέω mini σχέδιο Marshall εδώ και μερικά χρόνια), θα υπαρξει “πλούσια ροή εσόδων από ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων και, έτσι να μην χρειαστεί σύντομα τουλάχιστον κάποια νέα περικοπή στις συντάξεις.”
Σημειώστε παρακαλώ ότι η τελευταία πρόταση είναι ο λόγος που είμαστε εδώ που είμαστε. Διότι αντί να προγραμματίζουμε εδώ και πολλά χρόνια πόσα θα χρήματα θα χρειαστούμε και πόσα πρέπει να δοθούν, δεν κάναμε τίποτα περί αυτού.
Και αντί να κάνουμε μια αναδιάρθρωση του συνταξιοδοτικού συστήματος, στοχεύοντας στην μακροχρόνια βιωσιμότητα αυτού, προτιμήσαμε να βάλουμε το κεφάλι μας στην άμμο, κοροϊδεύοντας τους εαυτούς μας και την επόμενη γενιά, ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και ότι θα βρεθεί κάποιος τρόπος στο μέλλον (θεία μέριμνα) προκειμένου να φτιαχτεί το σύστημα.
Και ενώ σήμερα γνωρίζουμε πολύ καλά ότι θα πρέπει να γίνουν και άλλες περικοπές, ποντάρουμε στο ΕΣΠΑ και σε μεγάλα δημόσια έργα για εισφορές προς τα ταμεία.
Εγώ να δώσω το δικαίωμα της αμφισβήτησης και να συμφωνήσω ότι αν καταφέρουμε να δημιουργήσουμε 200.000 θέσεις εργασίας σε μεγάλα δημόσια έργα, δεν θα χρειαστεί βραχυπρόθεσμα να γίνει μείωση συντάξεων. Το ερώτημα είναι, πιο μακροπρόθεσμα τι σχέδιο υπάρχει;
Διότι πιστέψτε το ή όχι, το α΄ εξάμηνο του 2014 σημειώθηκε ρεκόρ δεκατεσσάρων χρόνων στις προσλήψεις στον ιδιωτικό τομέα (176.297 προσλήψεις οι περισσότερες στον τουρισμό), αλλά ακόμα και έτσι ως έχει, τα έσοδα του ΙΚΑ δεν έχουν αυξηθεί πάρα ελάχιστα. Με λίγα λόγια ο τουρισμός δεν θα σώσει την παρτίδα.
Ξεχάστε ποιος φταίει και τι έπρεπε να γίνει (να δεχτώ ότι κάποιοι φταίνε και θα πρέπει να στήσουμε κρεμάλες κτλ), το ερώτημα είναι τι κάνουμε σήμερα; Έχει κανείς μια απάντηση που να ικανοποιεί αυτό που θέλουν οι πολίτες; Η απάντηση είναι όχι, διότι τα μαθηματικά δεν επαληθεύονται (συγνώμη αλλά οι αριθμοί μετράνε όσο και να μην θέλουμε να μετράνε).
Και για αυτό έπειτα από τόσα καταστροφικά χρόνια, ακόμα και όταν τα πάντα έχουν καταρρεύσει, η πολιτική ηγεσία αντιστέκεται να πει την αλήθεια και να πάρει μέτρα, φοβούμενη το πολιτικό κόστος.
Αυτό το πολιτικό κόστος όμως μας έχει φάει. Και όχι μόνο εμάς, αλλά και την επόμενη και μάλλον και την μεθεπόμενη γενιά. Και δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτα διότι δεν υπάρχει λύση
Όπως ανέφερε χθεσινό δημοσίευμα του Capital.gr, η χώρα μας αναζητά κοινοτικό χρήμα προκείμενου να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για μεγάλα δημόσια έργα, με απώτερο σκοπό να πληρώνουν εισφορές αυτοί οι εργαζόμενοι, με στόχο να μπουν λεφτά στα ταμεία του ΙΚΑ για να μπορεί να πληρώσει συντάξεις.
Η θεωρία κάνει λόγο ότι αν ξεκινήσουν αυτά τα μεγάλα έργα (αυτό που λέω mini σχέδιο Marshall εδώ και μερικά χρόνια), θα υπαρξει “πλούσια ροή εσόδων από ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων και, έτσι να μην χρειαστεί σύντομα τουλάχιστον κάποια νέα περικοπή στις συντάξεις.”
Σημειώστε παρακαλώ ότι η τελευταία πρόταση είναι ο λόγος που είμαστε εδώ που είμαστε. Διότι αντί να προγραμματίζουμε εδώ και πολλά χρόνια πόσα θα χρήματα θα χρειαστούμε και πόσα πρέπει να δοθούν, δεν κάναμε τίποτα περί αυτού.
Και αντί να κάνουμε μια αναδιάρθρωση του συνταξιοδοτικού συστήματος, στοχεύοντας στην μακροχρόνια βιωσιμότητα αυτού, προτιμήσαμε να βάλουμε το κεφάλι μας στην άμμο, κοροϊδεύοντας τους εαυτούς μας και την επόμενη γενιά, ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και ότι θα βρεθεί κάποιος τρόπος στο μέλλον (θεία μέριμνα) προκειμένου να φτιαχτεί το σύστημα.
Και ενώ σήμερα γνωρίζουμε πολύ καλά ότι θα πρέπει να γίνουν και άλλες περικοπές, ποντάρουμε στο ΕΣΠΑ και σε μεγάλα δημόσια έργα για εισφορές προς τα ταμεία.
Εγώ να δώσω το δικαίωμα της αμφισβήτησης και να συμφωνήσω ότι αν καταφέρουμε να δημιουργήσουμε 200.000 θέσεις εργασίας σε μεγάλα δημόσια έργα, δεν θα χρειαστεί βραχυπρόθεσμα να γίνει μείωση συντάξεων. Το ερώτημα είναι, πιο μακροπρόθεσμα τι σχέδιο υπάρχει;
Διότι πιστέψτε το ή όχι, το α΄ εξάμηνο του 2014 σημειώθηκε ρεκόρ δεκατεσσάρων χρόνων στις προσλήψεις στον ιδιωτικό τομέα (176.297 προσλήψεις οι περισσότερες στον τουρισμό), αλλά ακόμα και έτσι ως έχει, τα έσοδα του ΙΚΑ δεν έχουν αυξηθεί πάρα ελάχιστα. Με λίγα λόγια ο τουρισμός δεν θα σώσει την παρτίδα.
Ξεχάστε ποιος φταίει και τι έπρεπε να γίνει (να δεχτώ ότι κάποιοι φταίνε και θα πρέπει να στήσουμε κρεμάλες κτλ), το ερώτημα είναι τι κάνουμε σήμερα; Έχει κανείς μια απάντηση που να ικανοποιεί αυτό που θέλουν οι πολίτες; Η απάντηση είναι όχι, διότι τα μαθηματικά δεν επαληθεύονται (συγνώμη αλλά οι αριθμοί μετράνε όσο και να μην θέλουμε να μετράνε).
Και για αυτό έπειτα από τόσα καταστροφικά χρόνια, ακόμα και όταν τα πάντα έχουν καταρρεύσει, η πολιτική ηγεσία αντιστέκεται να πει την αλήθεια και να πάρει μέτρα, φοβούμενη το πολιτικό κόστος.
Αυτό το πολιτικό κόστος όμως μας έχει φάει. Και όχι μόνο εμάς, αλλά και την επόμενη και μάλλον και την μεθεπόμενη γενιά. Και δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτα διότι δεν υπάρχει λύση
#Πηγή:
22.07.2014
#
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου