Μετοχές για τα επόμενα 50 χρόνια; | Του Γιώργου Καισάριου

Προσπαθώ εδώ και πολύ καιρό να αποκρυπτογραφήσω τι σημαίνει το ότι οι αποδόσεις στα ομόλογα σχεδόν όλου του δυτικού κόσμου είναι στα χαμηλά όλων των εποχών. Το πρώτο ερώτημα είναι αν αυτές οι αποδόσεις είναι φυσιολογικές, ή αν είναι αποκλειστικό έργο των κεντρικών τραπεζών. Η απάντηση είναι ότι δεν ξέρω. Ναι θα μπορούσα να το πω αυτό στην περίπτωση των ΗΠΑ, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι μπορώ να το πω για την Ευρώπη.

Με έχει πραγματικά εκπλήξει ότι οι αποδόσεις στα ομόλογα της Ιταλίας και της Ισπανίας είναι πλέον στα χαμηλά όλων των εποχών. Ιδίως στην περίπτωση της Ιταλίας, θα περίμενε κανείς οι επενδυτές να είναι πιο επίφοβοι, με το χρέος της χώρας στο 135% του ΑΕΠ, και με τις εκτιμήσεις για 140% του ΑΕΠ του χρόνου. Αλλά κανείς δεν φοβάται τίποτα έως τώρα.

Θα περίμενε επίσης κανείς η αγορά να μην δανείζει καν την Ελλάδα, αλλά ακόμα και εμείς να καταφέρνουμε και έχουμε μια απόδοση γύρο στο 5%. Να υπενθυμίσω ότι πριν από 20 χρόνια, οι αποδόσεις στην Ελλάδα ήταν έως 20%, όταν δεν είχαμε τα ανάλογα προβλήματα που έχουμε σήμερα.

Μετά αναρωτιέμαι τι σημαίνουν αυτές οι αποδόσεις για τις μετοχές. Θεωρητικά όσο πιο χαμηλές οι αποδόσεις στα ομόλογα, τόσο πιο ψηλά φτάνουν οι μετοχές. Με βάση αυτή τη λογική, οι μετοχές στις περισσότερες αγορές του δυτικού κόσμου δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν (ακόμα).

Από την άλλη, τι σημαίνουν αυτές οι χαμηλές αποδόσεις για τα συνταξιοδοτικά ταμεία. Στο παρελθόν οι συντάξεις  -στην πλειονότητά τους- ήταν συνάρτηση της σταθερής απόδοσης. Σήμερα η σταθερή απόδοση είναι κοντά στο μηδέν. Πως θα έχουν απόδοση οι μελλοντική συνταξιούχοι ;

Απαντήσεις δεν έχω σε αυτά τα ερωτήματα. Απλά αυτό που βλέπω είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά σε τεκτονικές αλλαγές όσον αφορά τις αγορές, και νομίζω ότι κανείς δεν γνωρίζει τι σημαίνουν όλα αυτά για τους επενδυτές για τα επόμενα χρόνια.

Αν θα μπορούσα να μαντέψω τι θα γίνει, είναι ότι δεν θα δούμε σοβαρή διόρθωση στις χρηματαγορές για πολλά χρόνια ακόμα. Με εξαίρεση οι αποτιμήσεις  να φτάσουν σε δυσθεώρητα ύψη όπως το 99 (κάτι που είναι πολύ πιθανό να τονίσω), είναι δύσκολο να δούμε μεγάλη διόρθωση στις μετοχές με τις αποδόσεις στα ομόλογα στο μηδέν.

Και όσον αφορά το σενάριο "ιαπωνοποίησης" της Ευρώπης και των ΗΠΑ, η απάντηση είναι ότι αυτό το σενάριο είναι πλέον όλο και πιο πιθανό.

Η μόνη διαφορά είναι η εξής: Η Ιαπωνίας του 1990 δεν έχει καμία σχέση με τις σημερινές δυτικές αγορές. Τούτο διότι το 1990 το P/E της ιαπωνικής αγοράς ήταν 150, ενώ σήμερα οι δυτικές αγορές το πολύ πολύ να πει κανείς ότι είναι λίγο... τσιμπημένες. Σε καμία περίπτωση οι δυτικές αγορές δεν θα δουν ανάλογη πτώση όπως η Ιαπωνία προ εικοσιπενταετίας.

Η κατάληξη είναι ότι όσο οι αποδόσεις σταθερού εισοδήματος είναι τόσο χαμηλές (και συνεχίζουν και πέφτουν), δεν βλέπω τον λόγο για να πέσουν οι μετοχές. Από την άλλη, δεν βλέπω για ποιο λόγο και πως, θα μπορούσαν οι αποδόσεις στα ομόλογα να αυξηθούν.

Ετοιμαστείτε για την πιο super φούσκα που έχουμε δει ποτέ σε κάποια στιγμή τα επόμενα χρόνια.

#Πηγή:

Μετοχές για τα επόμενα 50 χρόνια; | Του Γιώργου Καισάριου

http://www.capital.gr/jArticle.asp?id=2091753
Παρασκευή, 22 Αυγούστου 2014

#