Ο Γεώργιος Θεοδωρόπουλος είναι γενικός διευθυντής του Ινστιτούτου
Προηγμένης Υπολογιστικής Ερευνας και κάτοχος της ομώνυμης έδρας στη
Σχολή Μηχανικών και Επιστήμης Υπολογιστών του Πανεπιστημίου του Durham
στη Μεγάλη Βρετανία. Επίσης, είναι επίτιμος καθηγητής στο πανεπιστήμιο
του Δουβλίνου.
#
ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: ΤΙΤΙΝΑ ΧΑΛΜΑΤΖΗ
#
Πότε νιώσατε τελευταία φορά υπερήφανος ως Eλληνας;
Οταν επισκέφθηκα τη Μεγάλη Στούπα στο Σάντσι, τον Αγιο Φραγκίσκο στο Αρέτσο και τη Χρυσεία Πύλη στην Πόλη - ακόμα κι εκεί βρήκα ελληνικές αναφορές. Η ελληνική παρουσία χαρακτηρίζεται από μια γλωσσική συνέχεια και μια βαθιά ιστορική μνήμη που ελάχιστοι λαοί έχουν. Αυτό δημιουργεί συχνά το συναίσθημα μιας προνομιακής σχέσης με το χώρο και το χρόνο. Πέρα από αυτό, η εικόνα της χώρας μας στον σύγχρονο κόσμο μάλλον αμηχανία μού προκαλεί παρά οτιδήποτε άλλο.
Σε τι σας έκανε καλύτερο η διεθνής εμπειρία σας;
Δύσκολο να απαντήσω. Δεν πρόκειται για κάποια σύντομη επαγγελματική αποστολή, αλλά για μια κοσμοπολίτικη περιπέτεια είκοσι πέντε χρόνων, η οποία συνεχίζεται και με διαμόρφωσε συνολικά. Βλέποντας, όμως, τα νέα παιδιά στην Ελλάδα, σκέφτομαι ότι η υπευθυνότητα, ο ορθολογισμός και η κοινωνική συνείδηση είναι σίγουρα κάποιες από τις αρετές που θα μπορούσαν να αποκομίσουν σε ένα ξένο περιβάλλον.
Τι πιο πολύτιμο σας έδωσε η ελληνική παιδεία;
Την ευκαιρία. Η παιδεία στην Ελλάδα δεν ήταν ακόμη τότε ταξική.
Πού υπερέχουμε και σε τι υστερούμε ως Ελληνες;
Εχουμε το προνόμιο να έχουμε γεννηθεί σε έναν πανέμορφο τόπο με συναρπαστική ιστορία, παράδοση και με τεράστιες προοπτικές. Υστερούμε, όμως, στην ικανότητα να διαχειριστούμε αυτό το προνόμιο.
Πώς θα γίνει πιο ανταγωνιστικό το ελληνικό πανεπιστήμιο;
Αν πάψει να είναι μόνο ελληνικό. Αν αποπολιτικοποιηθεί και διεθνοποιηθεί.
Τι θα κάνατε για να δώσετε ώθηση στην ελληνική καινοτομία;
Σαν πρώτο βήμα θα ισχυροποιούσα την εθνική συνείδηση και τη φιλοπατρία των νέων.
Η έννοια της αριστείας πού εκφράζεται στην Ελλάδα;
Σε φωτεινές εξαιρέσεις επιστημόνων.
Τι ουσιαστικό μπορεί να δώσουν στη χώρα οι διακεκριμένοι του εξωτερικού;
Το παράδειγμα και την αλήθεια τους στους νέους ανθρώπους. Ισως μπορούν να τους εμπνεύσουν ώστε να σκεφτούν ότι αυτό που βλέπουν γύρω τους και τους απογοητεύει δεν είναι κατ’ ανάγκη ο κανόνας και πως για να πετύχεις απαιτούνται θέληση και σκληρή δουλειά - τίποτα δεν χαρίζεται.
Τι θα συμβουλεύατε έναν συνάδελφό σας που παραμένει και βιώνει την ελληνική πραγματικότητα;
Θα του θύμιζα μόνο τον στίχο του Ελύτη: «Βαρύς ο κόσμος να τον ζήσεις, όμως για λίγη περηφάνια το άξιζε».
Βγήκε κάτι θετικό από την κρίση - και ποιο είναι;
Κάθε αποτυχία αποτελεί ευκαιρία να κοιτάξει κανείς τον εαυτό του στον καθρέφτη. Να αξιολογήσει τα λάθη του και να επαναπροσδιορίσει τον τρόπο και την πορεία του. Ισως αυτό συμβεί και στην Ελλάδα.
Με τι προϋποθέσεις θα γυρίζατε στην πατρίδα;
Επειτα από είκοσι πέντε χρόνια εκτός και τη μεσολάβηση και άλλων τόπων, οι έννοιες της πατρίδας και της επιστροφής παύουν να είναι μονοσήμαντες - άλλωστε το παρελθόν είναι σαν μια... ξένη χώρα. Προτιμώ να ζω σε κοινωνίες στις οποίες πρυτανεύουν η κοινή λογική και ο σεβασμός στην ανθρώπινη ύπαρξη και αξιοπρέπεια.
Ποια ελληνική συνήθειά σας κρατήσατε;
Τον ελληνικό καφέ.
Ο Ελληνας ήρωάς σας;
Οσοι στάθηκαν απέναντι στους εισβολείς και πολέμησαν στην Κύπρο το 1974.
ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ
Τι πιο μικρό ελληνικό αγάπησα.
Μια βουτιά στο Παυλοπέτρι το δειλινό.
Το πρόσωπο που νοσταλγώ.
Ο πατέρας μου.
Η γεύση που συχνά ανακαλώ.
Του φρεσκοκομμένου σύκου.
Η πιο ελληνική μου λέξη.
Καλοκαίρι.
Τι παίρνω μαζί μου φεύγοντας από την Ελλάδα.
Την αγάπη της μάνας μου.
ΣΤΑΘΜΟΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ
1989: Ελαβα τη μοναδική ερευνητική Υποτροφία Θετικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ.
2000: Το πρώτο μου ταξίδι στην Ασία.
2009: Επέστρεψα στην Ευρώπη και ανέλαβα τη θέση στρατηγικής έρευνας στην IBM. Την ίδια χρονιά έγινα επίτιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Trinity του Δουβλίνου.
2013: Ανέλαβα τη θέση του γενικού διευθυντή του Ινστιτούτου Προηγμένης Υπολογιστικής Ερευνας του Πανεπιστημίου του Durham και την ομώνυμη έδρα στη Σχολή Μηχανικών και Επιστήμης Υπολογιστών
Μια βουτιά στο Παυλοπέτρι το δειλινό.
Το πρόσωπο που νοσταλγώ.
Ο πατέρας μου.
Η γεύση που συχνά ανακαλώ.
Του φρεσκοκομμένου σύκου.
Η πιο ελληνική μου λέξη.
Καλοκαίρι.
Τι παίρνω μαζί μου φεύγοντας από την Ελλάδα.
Την αγάπη της μάνας μου.
ΣΤΑΘΜΟΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ
1989: Ελαβα τη μοναδική ερευνητική Υποτροφία Θετικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ.
2000: Το πρώτο μου ταξίδι στην Ασία.
2009: Επέστρεψα στην Ευρώπη και ανέλαβα τη θέση στρατηγικής έρευνας στην IBM. Την ίδια χρονιά έγινα επίτιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Trinity του Δουβλίνου.
2013: Ανέλαβα τη θέση του γενικού διευθυντή του Ινστιτούτου Προηγμένης Υπολογιστικής Ερευνας του Πανεπιστημίου του Durham και την ομώνυμη έδρα στη Σχολή Μηχανικών και Επιστήμης Υπολογιστών
#Πηγή:
Γεώργιος Θεοδωρόπουλος: «Μου προκαλεί αμηχανία η εικόνα της Ελλάδας στον σύγχρονο κόσμο»
#
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου