Ο Παναγιώτης διατάζει και ο Αλέξης εκτελεί ; | Του Σάκη Μουμτζή

Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, η πλειοψηφούσα τάση, οικοδομήθηκε πάνω στην βάση της απόρριψης των μνημονίων. Αυτή η αντιμνημονιακή βάση υπήρξε και η πολιτική της πλατφόρμα. Δηλαδή μία πολιτική ετεροκαθορισμένη. Ετσι, όταν ο Σύριζα, στις 25 Ιανουαρίου ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας, έπρεπε η ηγετική του ομάδα να μετατρέψει τον αντιμνημονιακό λόγο σε κυβερνητική πρόταση. Πειστική και βιώσιμη. Η άρνηση πλέον δεν αρκούσε. Βρέθηκε λοιπόν σε απορία περί του πρακτέου.

Η αντιμνημονιακή ρητορεία κατέστη προφανές πως δεν συνεπαγόταν και πρόγραμμα διακυβέρνησης. Ή να το θέσω διαφορετικά. Οι θέσεις που υποκρύπτονταν πίσω από την άρνηση των μνημονίων, απαιτούσαν την ρήξη με τους δανειστές. Όταν το διαπίστωσε αυτό η ηγετική ομάδα του Σύριζα, γιατί ως κυβέρνηση πλέον, έπρεπε να αναλάβει και τα κόστη, εκπόνησε την γραμμή του "έντιμου συμβιβασμού" κρατώντας προφανώς για τον εαυτό της το προνόμιο της αυθεντικής ερμηνείας του επιθέτου "έντιμος". Η εσωτερική αντιπολίτευση, το αριστερό ρεύμα, ευθύς εξ αρχής είχε συνδέσει κατά τρόπο ρητό και κατηγορηματικό τον αντιμνημονιακό λόγο, όχι μόνον με την σύγκρουση με τους δανειστές αλλά και με την συνολική ρήξη με την ΕΕ. Μάλιστα θεώρησε –εύλογα από την οπτική του- πως οι προτάσεις του μπορούσαν να επιτευχθούν μόνον εφόσον η χώρα αποκτούσε την νομισματική της κυριαρχία, δηλαδή εθνικό νόμισμα. Οφείλω λοιπόν να παραδεχθώ, πως η συγκεκριμένη συνιστώσα, το αριστερό ρεύμα, είναι η μόνη που διαθέτει ολοκληρωμένες θέσεις, ξεκάθαρη άποψη, χωρίς ασάφειες και εσωτερικές αντιφάσεις για το τι πρέπει να γίνει.( Στα πλαίσια πάντα των ιδεολογικών και πολιτικών αρχών του Σύριζα). Ενώ λοιπόν η ηγετική ομάδα αγωνίζεται να συντάξει ένα κυβερνητικό πρόγραμμα που θα κινείται μεταξύ των κόκκινων γραμμών που η ίδια θέτει και των επιθυμητών πολιτικών από την τρόικα, ο Λαφαζάνης με σαφή λόγο- αφελή βέβαια και ανεδαφικό- προβάλλει ως λύση στο εσωτερικό του κόμματος.

Είναι κανόνας στην πολιτική πως αυτός που έχει ξεκάθαρη και συγκροτημένη πρόταση, βρίσκεται σε πλεονεκτικότερη θέση από αυτόν που προσπαθεί να συνθέσει και να συμβιβάσει καταστάσεις. Πάντα ο καθαρός λόγος, ως πιο απλοϊκός, άρα και πιο εύληπτος, είναι και πιο κατανοητός. Συνδέει ευθύγραμμα, χωρίς περίπλοκες παρεμβολές την ιδεολογία με την πολιτική πρόταση.

Νομίζω λοιπόν πως το αριστερό ρεύμα, αν αποπειράτο να αποκολληθεί από τον Σύριζα- σενάριο που το θεωρώ απομακρυσμένο- θα μπορούσε να επιβιώσει πολιτικά καθώς έχει τα τρία χαρακτηριστικά που απαιτούνται προς τούτο: 1. ιδεολογία, 2. σαφή πολιτική πρόταση και 3. πολιτικό προσωπικό που θα την υποστηρίξει. Απεγκλωβισμένο από την αντιμνημονιακή ρητορεία, θα μπορούσε να αποτελέσει το "εκσυγχρονισμένο ΚΚΕ". Προς το παρόν ο Π. Λαφαζάνης αρκείται στο να υπαγορεύει αυτός την ακολουθητέα πολιτική και να δίνει τον τόνο στην εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ.

Το επιθυμητό για πολλούς εσωκομματικό ξεκαθάρισμα, δύσκολα πλέον μπορεί να γίνει. Αυτές οι "δουλειές" τελειώνουν πριν ανέλθει ένα κόμμα στην εξουσία. Αν αποτολμηθούν μετά, οδηγούν μετά βεβαιότητος σε κυβερνητική κρίση και ανατροπή. Επιπλέον όσοι εξακολουθούν και προσβλέπουν σε αυτό, δείχνουν να αγνοούν την μέχρι τώρα πορεία του Σύριζα, που ήταν πορεία χωρίς αποσκιρτήσεις και διαγραφές, αλλά με διάλογο, σύνθεση απόψεων, με συνιστώσες.

Αυτός όμως ο τρόπος λειτουργίας του αποτελεί και τον βασικό παράγοντα των αβελτηριών που καθημερινά πλέον παρατηρούνται και που οδηγούν στα αδιέξοδα. Γιατί είναι αυτονόητο πως η πολυφωνία είναι αποδεκτή και επιβεβλημένη –ως πολυσυλλεκτική- για την αντιπολίτευση, καταστροφική όμως για την κυβέρνηση. Το πώς θα λυθούν αυτές οι αντιφάσεις σίγουρα θα αγγίξει όλους μας.

#Πηγή:
Ο Παναγιώτης διατάζει και ο Αλέξης εκτελεί ; | Του Σάκη Μουμτζή
http://www.capital.gr/News.asp?id=2295636
4 Μαΐου 2015

#