Το τραπεζικό σύστημα και ο εγκλωβισμός του ΣΥΡΙΖΑ | Του Σάκη Μουμτζή

Είναι θεμιτό και συνηθισμένο στην χώρα μας, κάθε κυβέρνηση να προσπαθεί να ελέγξει τους καίριους μηχανισμούς του κράτους, ώστε να εφαρμόσει ανεμπόδιστα το πρόγραμμά της αποφεύγοντας πιθανές υπονομεύσεις. Μια κυβέρνηση της αριστεράς αυτό το θεωρεί conditio sine qua non για την άσκηση της εξουσίας της. Οι μηχανισμοί αυτοί λόγω της πολύχρονης διακυβέρνησης του τόπου από τα δύο αστικά κόμματα, έχοντας αλωθεί από αυτά, λειτούργησαν για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.

Βέβαια η μισθολογική πολιτική που ακολούθησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις μάλλον ουδετεροποίησε αυτούς τους μηχανισμούς απέναντι στην άνοδο της αριστεράς, οι επιφυλάξεις όμως της τελευταίας απέναντι τους παρέμειναν. Έτσι η συγκυβέρνηση Σύριζα – ΑΝΕΛ για να εδραιώσει την εξουσία της προσπαθεί να ικανοποιήσει το στενό πελατειακό της κοινό και να αδρανοποιήσει ή και να προσεταιρισθεί αυτούς τους μηχανισμούς. Γιατί η απόλυτη κυριαρχία της συγκυβέρνησης στο εσωτερικό μέτωπο είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να διαχειρισθεί με τις μικρότερες δυνατές απώλειες την όποια κατάληξη θα έχει η διαπραγμάτευση με τους δανειστές μας. Είναι πλέον ξεκάθαρο, πως έτσι ή αλλιώς, απώλειες θα υπάρξουν.

Δίπλα στους παραδοσιακούς μηχανισμούς ( στρατός, σώματα ασφαλείας, δικαστικό σώμα κλπ), οι παθογένειες και οι στρεβλώσεις της ελληνικής κοινωνίας ανέδειξαν στα χρόνια της κρίσης -κυρίως- και δύο άλλους μηχανισμούς που στις ευνομούμενες και πολιτισμένες κοινωνίες, απλώς προσπαθούν να κάνουν καλά τη δουλειά τους, μακριά από πολιτικές κηδεμονίες. Αναφέρομαι στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα και στο ΣΔΟΕ. Η εξουσία τους είναι τόσο προφανής που δεν χρειάζεται παραπέρα ανάπτυξη. Έτσι σήμερα όποιος ελέγχει αυτούς τους δύο μηχανισμούς, είναι απόλυτα κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού στην χώρα μας. Ελέγχει μεγάλες επιχειρήσεις, ΜΜΕ, εκατοντάδες χιλιάδες επαγγελματίες. Ο έλεγχος τέτοιων οικονομικών και κοινωνικών μεγεθών παράγει άμεσα πολιτικά αποτελέσματα. Ως γνωστόν δε, η οικονομική εξουσία πάντα επικαθορίζεται από την πολιτική και γι΄ αυτό όταν αισθάνεται ισχυρή, προσπαθεί να αποκτήσει μερίδιο στα κέντρα λήψης των πολιτικών αποφάσεων.

Και αν το ΣΔΟΕ ελέγχεται γι΄ αυτό το λόγο από την κυβέρνηση, όπως από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για το τραπεζικό σύστημα, το οποίο υπάρχει ως τέτοιο, ελέω ΕΚΤ. Συνεπώς ο κυβερνητικός έλεγχος των διοικήσεων των τραπεζών είναι κενός νοήματος, διότι αφορά οργανισμούς που διατηρούνται στη ζωή από εξωχώρια κέντρα εξουσίας. Αυτό αποτελεί το βασικό πρόβλημα στην στρατηγική του Σύριζα. Η διαπλοκή των εξωτερικών παραμέτρων με τις εσωτερικές, αποτελεί αστάθμητο παράγοντα που ακυρώνει τακτικές κινήσεις και κυρίως θέτει υπό αμφισβήτηση την πολιτική του για πλήρη κυριαρχία στο εσωτερικό μέτωπο.

Γιατί η ικανοποίηση των αιτημάτων των "πελατών του", που εδραιώνει φαινομενικά την εξουσία του, γίνεται υπό την αίρεση της ύπαρξης τραπεζικού συστήματος. Αν η ΕΚΤ, όποτε αυτή κρίνει, διακόψει την στήριξη του, η ηρωική προσπάθεια της συγκυβέρνησης για την πληρωμή των μισθών και των συντάξεων θα μηδενισθεί μπροστά στην θέα των κλειστών τραπεζών. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται ο πολιτικός εγκλωβισμός του Σύριζα. Η όποια τακτική εξόδου από τα αδιέξοδα των διαπραγματεύσεων μέσω της κάλπης, ακυρώνεται αυτοστιγμεί και μόνον με την ιδέα πως η προεκλογική περίοδος μπορεί να διεξαχθεί με κλειστές τράπεζες και άδεια τα ΑΤΜ.

Αυτή η καταστροφική για τον Σύριζα πιθανότητα -που είναι ιδιαιτέρως βάσιμη- τον καθηλώνει στην υποχρεωτική επιλογή της ρήξης ή της υποταγής στους δανειστές. Του κλείνει τους δρόμους διαφυγής. Ο περίφημος "έντιμος συμβιβασμός", που παρουσιάζεται ως η ευκταία λύση, με δεδομένες τις τέσσερεις κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης, ουσιαστικά είναι η πλήρης προσχώρηση των δανειστών στις θέσεις της, κάτι που φαντάζει ως εξωτική μαγεία. Εξάλλου και ο ίδιος ο όρος ‘’ έντιμος συμβιβασμός’’ λόγω της εννοιολογικής ρευστότητας του, και αν επιτευχθεί, θα εγείρει πολλές αμφισβητήσεις στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος με απροσδιόριστες πολιτικές συνέπειες.

Έτσι, τρεις μήνες μετά τις εκλογές, η ΕΚΤ με την αυτονομία της και την δική της οπτική, είναι ο καθοριστικός παίκτης στο εσωτερικό μέτωπο. Αυτό προφανώς, θέλω να πιστεύω, έχει γίνει κατανοητό από τη συγκυβέρνηση που καλείται πλέον να τετραγωνίσει τον κύκλο.

#Πηγή:

Το τραπεζικό σύστημα και ο εγκλωβισμός του ΣΥΡΙΖΑ | Του Σάκη Μουμτζή
http://www.capital.gr/News.asp?id=2282777

20/4/2015

#