Οι καταθέσεις δεν κινδυνεύουν από τον Αλέξη, αλλά… | Του Κώστα Στούπα

«Πάπας; Πόσες μεραρχίες έχει ο Πάπας;» Είναι μια φράση του Ιωσήφ Στάλιν όταν κάποιος ανέφερε κάτι για την επιρροή του Βατικανού.

Τελικά ήταν ένας Πάπας από τη Πολωνία που ενέπνευσε στην ειρηνική επανάσταση της Αλληλεγγύης του Λεχ Βαλέσα στην Πολωνία και ξεκίνησε η επική κατάρρευση της αυτοκρατορίας που είχε χτίσει ο Στάλιν μετά το β παγκόσμιο πόλεμο, όταν μοίρασε με τον Τσώρτσιλ την Ευρώπη στα δύο.

Το πρόσφορο έδαφος όμως για το λόγο του Πάπα αλλά και του Βαλέσα το είχε δημιουργήσει η οικονομική καθήλωση της Πολωνίας και όλου του Ανατολικού Μπλοκ. Για αρκετά χρόνια τα ανατολικά καθεστώτα στήριξαν την εξουσία τους σε μια ευημερία με δανεικά από δυτικές τράπεζες.

Όταν ο Γκίντερ Ερενσμπέργκερ, οικονομολόγος και στέλεχος της κυβέρνησης του Ανατολικού Βερολίνου, πρόσεξε την αύξηση του δανεισμού, πήγε στον Έριχ Χόνεκερ να τον προειδοποιήσει για μια ενδεχόμενη σοβαρή κρίση. Ο γηραιός ηγέτης τον κάλεσε, όπως αναφέρει ο Βίκτωρ Σεμπεστιέν στο βιβλίο του «Η πτώση της σοβιετικής αυτοκρατορίας» και του ζήτησε να πάψει να  επεξεργάζεται τέτοιους υπολογισμούς και μελέτες. Του ζήτησε να καταστρέψει όλα τα στοιχεία…

Όπως είναι γνωστό ο Χόνεκερ στη συνέχεια φυλακίστηκε στις φυλακές του Μόαμπιτ και πέθανε αυτοεξόριστος στο Σαντιάγο της Χιλής.

Το παραπάνω παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό της αντίληψης που διαθέτει και της σημασίας που δίνει η αριστερά στην οικονομία. Πιστεύουν πως όλα είναι θέμα διοικητικών αποφάσεων και όχι ανθρώπινων αντιδράσεων απέναντι σε σωστές ή λάθος αποφάσεις.

«Είναι η οικονομία ηλίθιε», ήταν η φράση που έδωσε τη νίκη στο Μπιλ Κλίντον.

Ο κ. Τσίπρας, «σοφά» ποιών, επέλεξε να λάβει τις ευλογίες και του Πάπα, μετά από αυτές των Αγιορειτών, για να αποδείξει στους Έλληνες ψηφοφόρους πέραν της παραδοσιακής αριστεράς πως είναι αποδεκτός από τα διεθνή κέντρα εξουσίας.

Η φράση «σοφά» ποιών, στην προηγούμενη πρόταση κολλάει στην έννοια πως τον κ. Τσίπρα μόνο ένα θαύμα μπορεί να τον σώσει πολιτικά αν έχει την ατυχία να εκλεγεί και κυβερνήσει αυτή τη χώρα…

Η μοναδική «ευλογία» που μπορεί να φέρει τον κ. Τσίπρα στην εξουσία χωρίς δυσάρεστες συνέπειες, είναι αυτή του Μάριο Ντράγκι, του Ιωάννη Κλαύδιου Γιουνκέρ και του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά…

Αφορμή για το σημερινό άρθρο αποτελεί η επιστολή που ακολουθεί και ρωτά για την ασφάλεια των καταθέσεων. Σαν αυτήν έχω δεχτεί αρκετές τις τελευταίες μέρες όπως και αρκετά τηλεφωνήματα. Μετά το 2012 οι σχετικές ερωτήσεις και ανησυχίες είχαν κοπάσει.

Τι μπορεί να απαντήσει κάποιος σε μια συνταξιούχο 75-80 ετών που έχει 10.000 Ευρώ στην τράπεζα και ρωτάει μήπως πρέπει να τα σηκώσει να τα πάρει στο σπίτι;

Οι σχετικές ερωτήσεις και ανησυχίες ξεκίνησαν μετά την ομιλία του κ. Τσίπρα στις ΔΕΘ και κορυφώθηκαν μετά την ατυχή, κατά τη γνώμη μου, σχετική αναφορά του κ. Σαμαρά.

Ο πρωθυπουργός της χώρας δεν πρέπει να παίζει με τόσο ευαίσθητα θέματα όμως είναι η εμπιστοσύνη της κοινωνίας στις τράπεζες για να κερδίσει πόντους έναντι των πολιτικών αντιπάλων.

Όταν φτάνει στο σημείο η πολιτική αντιπαράθεση να στηρίζεται στο πως ο αντίπαλος θα σας καταστρέψει περισσότερο από μένα, τα πράγματα για τη χώρα ενδεχομένως να έχουν φτάσει στο απροχώρητο.

Οι καταθέσεις, όσο η Ελλάδα παραμένει στο Ευρώ είναι ασφαλείς είτε σε ελληνικές τράπεζες βρίσκονται είτε σε θυγατρικές ξένων. Αν εξέλθουμε από το Ευρώ αυτά που θα χάσουμε είναι περισσότερα από τις πολλές οι λίγες καταθέσεις.

Το πρόβλημα ΣΥΡΙΖΑ

Το πρόβλημα είναι πως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης συνεχίζει να εκπέμπει αντιφατικά μηνύματα.

Ο κ. Τσίπρας και τα περισσότερα από τα βασικά στελέχη του διατρανώνουν πως το Ευρώ και ο Ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας είναι αδιαπραγμάτευτος.

Τα μέτρα που ανακοίνωσε πριν λίγες μέρες στη ΔΕΘ είναι όλα ανεφάρμοστα και κάθε προσπάθεια εφαρμογής τους έστω και κατά μικρό ποσοστό οδηγούν τη χώρα εκτός Ευρώ και πιθανόν της Ε.Ε.

Επιπλέον, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης παραμένει ένας κομματικός μηχανισμός που μια σημαντική μερίδα πιστεύει πως η λύση βρίσκεται έξω από το Ευρώ στην αναβίωση του μοντέλου που χρεοκόπησε στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία.

Το οικονομικό επιτελείο με τον τρόπο που προσεγγίζει τα περισσότερα οικονομικά ζητήματα δίνει τη εντύπωση ανθρώπων που στην οικονομία δεν μπορούν να ξεχωρίσουν ένα κατσίκι από ένα γαϊδούρι…

Δεν φοβάμαι την απόφαση για έξοδο από το Ευρώ με βάση ιδεολογικές εμμονές. Φοβάμαι το ατύχημα σε μια κατάσταση ανεξέλεγκτων αντιδράσεων στο εσωτερικό και το εξωτερικό.

Άποψή μου είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αυτοπαγιδευτεί πολιτικά στη στείρα αντιμνημονιακή ρητορική και τις εύκολες ψήφους των συγκροτημένων κρατικοδίαιτων πελατειακών ομάδων του σήποντος ΠΑΣΟΚ.

Οι ομάδες αυτές όμως αποτελούν μειοψηφία στην κοινωνία και μπορούν να υπάρχουν όσο το κράτος μπορεί να πληρώνει μισθούς και συντάξεις. Στο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν πως οι μισθοί που μοιράζει το δημόσιο στηρίζουν την ιδιωτική οικονομία και όχι οι φόροι της τελευταίας τους μισθούς. Εδώ ισχύουν τα περί του κατσικιού και του γαϊδάρου που λέγαμε.

Όπως και ο Χόνεκερ, είναι μακράν νυχτωμένοι…

Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την οπισθοφυλακή της Ελλάδας που χρεοκόπησε και είναι καταδικασμένος να εξαφανισθεί, μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ βέβαια…

Το στοίχημα για τη χώρα είναι η ομαλή μετάβαση στην επόμενη μέρα. Δηλαδή να μην βρεθεί εκτός Ευρώ κατά τη διαδικασία θανάτου του παλιού και εμφάνισης του καινούργιου…

Η Ελλάδα για να σταθεί στα πόδια της χρειάζεται πολιτική, οικονομική και φορολογική σταθερότητα.

Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να δούμε στο ίδιο κυβερνητικό πλαίσιο ανθρώπους όπως ο Παπαδημούλης, ο Σταθάκης και Δραγασάκης από τη μια και ο Βορίδης, ο Γεωργιάδης, ο Χατζηδάκης ή Στέφανος Μάνος από τη άλλη…

Αυτό με τα σημερινά δεδομένα είναι αδύνατο.

Αυτός είναι ένας λόγος να ανησυχεί κάποιος για τις καταθέσεις…

Αυτό που δεν καταλαβαίνει ο κ. Τσίπρας και το οικονομικό του επιτελείο είναι πως στην οικονομία, δεν έχει σημασία τι θα αποφασίσει τελικά η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για τις καταθέσεις, αλλά τι θα πιστέψει το 10-20% των καταθετών που έχουν απομείνει, πώς θα αποφασίσει…

Χθες, αναφέραμε τον Νταν Αριελί που έχει γράψει το βιβλίο «Προβλέψιμα Παράλογοι». Η λογική κίνηση μοιάζει να είναι να κρατήσουν όλοι τις καταθέσεις εκεί που είναι και οι τράπεζες να μείνουν όρθιες. Η παράλογη είναι να προσπαθήσει ο καθένας να προλάβει τους άλλους για να διασώσει τις δικές του. Εσείς τι νομίζετε πως θα κάνουν…

Το 2010-12 οι τράπεζες δεν κατέρρευσαν γιατί η ΕΚΤ κράτησε ανοιχτές τις στρόφιγγες. Αυτό εννοούμε όταν λέμε πως ο κ. Τσίπρας χρειάζεται της «ευλογίες» του Ντράγκι και όχι του Βατικανού.

Τις έχει ;

Η δική μου άποψη είναι πως όχι. Τα περί διαγραφής του χρέους και εκβίασης με τραπεζικό ντόμινο δεν έχουν καμιά πιθανότητα να αποτελέσουν διαπραγματευτικό χαρτί.

Το χρέος μας έχει περάσει στα κράτη και η πρόθεση είναι να βρεθεί μια φόρμουλα «κατάποσης» από τους ψηφοφόρους της χάρης του μεγαλύτερου μέρους αυτού.

Αν κηρύξουμε στάση πληρωμής το πιθανότερο είναι οι αγορές να κάνουν πάρτι γιατί η Ευρωζώνη θα γλυτώσει από το «αγκάθι» Ελλάδα…

Η εκτίμησή μου είναι πως η νέα μεταπολίτευση θα γίνει χωρίς ο ΣΥΡΙΖΑ να έρθει στην εξουσία. Ακόμη και πρώτο κόμμα να έρθει στερείται δυνητικών συμμάχων. ΔΗΜΑΡ, ΠΑΣΟΚ και ΑΝΕΛ δύσκολα θα είναι στη επόμενη Βουλή. Εύκολα θα είναι το Ποτάμι. Το Ποτάμι όμως αν στηρίξει μια κατάσταση χάους και ρίσκου της εξόδου από το Ευρώ, θα εξαφανιστεί τόσο γρήγορα όσο εμφανίστηκε.

Η Ελλάδα είναι μια μη κυβερνήσιμη χώρα και σ΄αυτό ευθύνεται και η αριστερά. Ενδεχομένως είναι καιρός να υποστεί τις συνέπειες των πράξεών της για να τελειώνουμε με αυτόν το αναίμακτο «εμφύλιο» της μεταπολίτευσης. Αλλά, ποιος μπορεί να εγγυηθεί το εύρος των συνεπειών; Κανείς…

Μια από αυτές μπορεί να αφορά τις  καταθέσεις.

#Πηγή:

Οι καταθέσεις δεν κινδυνεύουν από τον Αλέξη, αλλά… | Του Κώστα Στούπα
http://www.capital.gr/stoupas/Article.aspx?id=2111838

19.09.2014

#